Bajdy Bajbary

Książka dostępna w formie e-booka.

Mam na imię Barbara, ale wszyscy w szkole nazywają mnie Bajbarą, i to nie dlatego, że piszę bajki, ale dlatego, że notorycznie kłamię. Kłamstwo to jedyne, co mi naprawdę wychodzi… – tak pisze o sobie Barbara w swoim sekretniku. Zapisuje w nim wszystkie swoje kłamstwa, bo już się w nich gubi. Kłamie jak z nut i nie widzi w tym nic złego. Do czasu aż poznaje Maćka i na własnej skórze odczuwa, że kłamstwo ma krótkie nogi…

Jak długo jednak można żyć w kłamstwie? Co się stanie, gdy wszystkie kłamstwa Bajbary wyjdą na jaw?

(...) „Jakoś tak nie układa mi się od samego początku. No to poukładałam sobie sama”, przyznaje Bajbara. I doświadcza tego, że dzięki kłamstwom dużo zyskuje: dzieci zazdroszczą jej taty – połykacza ognia, pracującego w największym cyrku w Europie. A mama mówi jej, że jest „cool”, i zabiera na lody po tym, jak sześcioletnia dziewczynka kłamie na policji.

I pewnie dlatego dorośli, kreśleni z perspektywy Bajbary, są przedstawieni karykaturalnie. Dopiero Piernikowie, po tym jak biorą Basię pod swoje skrzydła, zasługują na opisanie ich ciepło i z szacunkiem. Bo wystarczy spotkać Pierników. Oni – w przeciwieństwie do innych dorosłych – nie prawią morałów, za to dają Basi wsparcie i pozwalają jej odczuć konsekwencje własnych decyzji. Bajbara zaczyna poważnie myśleć o tym, żeby przestać łgać. Nie jest to łatwe. Nagle odkrywa, że bez tych wszystkich bujd jest zupełnie przeciętną dziewczyną. A dotychczasowe kłamstwa świadczą o jej słabości, nie – jak myślała – pomysłowości. Jednak dzień po dniu przestaje uciekać przed swoim życiem w świat fantazji, a zaczyna brać je w swoje ręce i zmieniać. (...)"

fragment artykułu o książkowych kłamczuchach z portalu Kosmos dla dziewczynek