Raptus

Jamnik Raptus ze swoją ukochaną panią Halinką są nierozłączni od jedenastu lat. Mają swoje codzienne rytuały, troszczą się o siebie wzajemnie.

Pewnego dnia Halinka nie wraca do domu. Niechciany przez nikogo innego Raptus trafia do schroniska, gdzie powoli traci nadzieję na zyskanie nowego opiekuna…

Opowieść o wzajemnej miłości zwierzęcia i człowieka, która chwyci za serce nawet największego twardziela.

Raptus nie należał do tych psów, nad którymi cmoka się z zachwytu. Miał krótkie łapki, długą mordkę oraz całkiem spory brzuch, bo ze sportów preferował głównie biegi na kanapę. Dzieci spotykane na spacerach wyciągały rączki raczej do złocistych goldenów, czarnych jak smoła, smukłych labradorów czy małych, zabawnych yorków z kokardkami upiętymi na głowie, a nie do Raptusa, który chociaż
miał bystre, przyjazne spojrzenie, to głośno szczekał, zniechęcając tym potencjalnych nowych przyjaciół. Zdarzali się jednak i tacy, którzy w Raptusie dostrzegali przepięknego przedstawiciela swojej rasy – jamnika szorstkowłosego, jego sprężysty ogon, błyszczącą sierść i falujące, długie uszy, bez wątpienia dodające mu uroku. Ale najpiękniej postrzegała go Halinka – starsza pani, z którą mieszkał od urodzenia, jego towarzyszka, przyjaciółka i największa miłość życia. (fragm.książki)

Raptus Magdaleny Kulus to nie tylko książka o ludziach i zwierzętach, ale o ludziach w ogóle. Pięknie pokazuje jak bardzo się od siebie różnimy. Pokazuje również jak powinniśmy się zachowywać. W Raptusie, jak w życiu, są dobrzy i źli ludzie. Warto wzorować się na tych pierwszych, bo wtedy dajemy szczęście tym, z którymi spędzamy czas. Tę książkę czyta się całym sercem, ta historia naprawdę porusza. Zachwyca opowieść, zachwyca szata graficzna. Przepiękne, pastelowe ilustracje stworzyła Marta Kurczewska. Zachwycają czytelników, doskonale oddają klimat całej historii i czynią ją jeszcze piękniejszą. Dodają tej (i tak już pięknej książce) dodatkowego blasku. Polecam Wam Raptusa z całego serca. To jedna z tych książek, które po prostu trzeba przeczytać!

fragment recenzji bloga Tosimama